Μουσείο Μπενάκη, αρχείο 46 (Σούτσου - Καρατζά), φ. 21, 1 δίφυλλο (αρ. 1013), 28,1x22,1 εκ. ανέκδοτη

Εν Ναυπλίω, τη 27 Ιανουαρίου / 8 Φεβρουαρίου 1831

Άκρως ιδιαιτέρα και άκρως απόρρητος.

Πρέπει να προσθέσω, Πρίγκηψ, εις την μακροσκελή επιστολήν την οποίαν σας έγραψα σήμερον και μερικάς παρατηρήσεις όλως ιδιαιτέρας επί των βδελυρών τεχνασμάτων διά των οποίων η λεγομένη αντιπολίτευσίς μας προσπαθεί να ανατρέψη την παρούσαν κατάστασιν των πραγμάτων εις την Ελλάδα. Αναγνωρίζουσα την αδυναμίαν της εις το εσωτερικόν της χώρας, αναζητεί υποστήριξιν έξωθεν, και επειδή δεν την ευρίσκει εις την πεφωτισμένην και ευεργετικήν πολιτικήν των Συμμάχων Αυλών, προσπαθεί να την αποκτήση υπό των κατασκευαστών των λιβέλλων και των συντακτών των εφημερίδων.

Ο γηραιός Κοραής κατόπιν της προτροπής μερικών χρεοκοπημένων Χίων ήρχισε δι’ ενός φυλλαδίου εις το οποίον αναφέρεσθε και σεις. Εκατοντάδες αντιτύπων του φυλλαδίου τούτου απεστάλησαν ταχέως εις Σύρον προς τον κύριον Πρασακάκην. Ο έντιμος ούτος άνθρωπος μου το εγνωστοποίησε και έκρινεν ότι δεν έπρεπε να εκτελέση την αποστολήν η οποία του ανετέθη, χωρίς να συμμορφωθή προς τας οδηγίας μου. Τον επεφόρτισα να διατηρήση εν παρακαταθήκη το δηλητήριον τούτο, μέχρις ότου ημπορέσει η Κυβέρνησις να συντάξη μίαν απάντησιν, η οποία τιθεμένη εις την κυκλοφορίαν ομού μετά του φυλλαδίου του Κοραή θα αποτελέση το αντίδοτον τούτου.

Ὅταν τὸ 1776 γεννήθηκε στὴν Κέρκυρα ὁ Ἰωάννης Καποδίστριας τὰ Ἑπτάνησα ἦταν ἀκόμα ὑπὸ τὴν κατοχὴ τῆς Βενετικῆς Δημοκρατίας. Ἡ σταδιακὴ ἀπόσπαση  τῶν Ἰονίων νήσων ἀπὸ τὴ βυζαντινὴ αὐτοκρατορία ἀπὸ διάφορους ξένους ἡγεμονίσκους εἶχε ἀρχίσει ἀπὸ τὸ τέλος τοῦ 11ου αἰ. καὶ κράτησε ὣς τὸ 1797 ὅποτε κατέλαβαν τὰ Ἑπτάνησα οἱ Γάλλοι. Κατὰ τὸ μακρὸ αὐτὸ χρονικὸ διάστημα τῶν 400 περίπου χρόνων οἱ δυνάστες εἶχαν ἐπιβάλει στὰ νησιὰ ὡς ἐπίσημη γλώσσα τὴ βενετσιάνικη διάλεκτο. Ὅλες οἱ δημόσιες ὑπηρεσίες συνέτασσαν τὰ ἔγγραφά τους σὲ αὐτὴ τὴ διάλεκτο καὶ ὅλες οἱ ἐπίσημες συζητήσεις μεταξὺ διοικητικῶν, στρατιωτικῶν καὶ θρησκευτικῶν ἀρχῶν μὲ τοὺς τοπικοὺς παράγοντες διεξάγονταν σὲ αὐτὴ τὴ γλώσσα.

Μέχρι τὸ τέλος  τῆς βενετικῆς κυριαρχίας στὰ νησιὰ  δὲν λειτουργοῦσαν σχολεῖα κατώτερης, μέσης καὶ ἀνώτερης παιδείας. Ὁ Κερκυραῖος λόγιος Μάριος Πιέρης γράφει χαρακτηριστικὰ ὅτι, ὅταν ἔφθασε στὴν Padova γιὰ πανεπιστημιακὲς σπουδές, ἡ μέχρι τότε ἐκπαίδευσή του στὴν πατρίδα του ἦταν πολὺ πτωχή «…μέτρια γνώση τῆς γαλλικῆς…σχετικὴ γνώση τῆς ἰταλικῆς, ὅση μποροῦσε νὰ ἀποκτήσει ἕνας νεαρὸς Κερκυραῖος Βενετὸς  ὑπήκοος, ποὺ δὲν εἶχε σπουδάσει συστηματικὰ μὲ ἀνεπαρκῆ γνώση ὅρων καὶ λατινικῶν γνώσεων μὲ λίγη γραμματικὴ  καὶ διάβασμα χωρὶς σύστημα ἀπὸ βιβλία κάθε εἴδους».  Καὶ ὁ ἐπίσης Κερκυραῖος λόγιος Ἀρλιώτης γράφει: «…μόλις δὲ τὸ ἕκτο ἔτος συνεπλήρωσα εἰσήχθην εἴς τινα μοναστήριον ἔνθα ἐδιδάχθην κακῶς μὲν νὰ ἀναγιγνώσκω, ἔτι δὲ χεῖρον νὰ γράφω, διότι ταῦτα μόνον χάριτι θεία ἠμᾶς ἀπομένουσι…».

Μία εξαιρετικά ευχάριστη έκπληξη για την Ελλάδα, επεφύλασσε η ρωσική πρεσβεία. Συγκεκριμένα στον επίσημο λογαριασμό της, ανάρτησε ένα συγκλονιστικό βίντεο – αφιέρωμα για τα 190 χρόνια από την δολοφονία του Έλληνα ηγέτη Ιωάννη Καποδίστρια, ενώ συγχρόνως έχουμε και μία διθυραμβική αναφορά στα 200 χρόνια της ελληνικής επανάστασης.

Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι το συγκεκριμένο βίντεο γυρίστηκε από φοιτητές του Πανεπιστημίου διεθνών σχέσεων της Μόσχας! Μιλάμε για το φυτώριο των ρώσων διπλωμάτων, για τους ισχυρούς της αυριανής Ρωσίας. Το καλύτερο; Το βίντεο είναι στα ελληνικά!

Τους αξίζουν συγχαρητήρια. Τους ευχαριστούμε. Δείτε το βίντεο.

olympia.gr

Ἡ Ἑλ­λη­νι­κὴ Ἐ­πα­νά­στα­ση τοῦ 1821, ἀ­φοῦ ἐ­πὶ ἑ­πτα­ε­τί­α ἀν­τι­με­τώ­πι­σε τοὺς στρα­τοὺς καὶ τοὺς στό­λους τῆς Ὀ­θω­μα­νι­κῆς Αὐ­το­κρα­το­ρί­ας, τῆς Αἰ­γύ­πτου καὶ τῆς Βερ­βε­ρί­ας, ἀλ­λὰ καὶ τὴν ἐ­χθρό­τη­τα, ἰ­δι­αί­τε­ρα κα­τὰ τὰ πρῶ­τα ἔ­τη, τῶν Εὐ­ρω­πα­ϊ­κῶν Δυ­νά­με­ων, ἀ­φοῦ γνώ­ρι­σε θρι­άμ­βους καὶ συμ­φο­ρές, ἀ­φοῦ ὑ­περ­πή­δη­σε με­γά­λους κιν­δύ­νους, κα­τὰ τὰ μέ­σα τοῦ 1827, βρι­σκό­ταν πλέ­ον στὸ χεῖ­λος τοῦ γκρε­μοῦ!

Με­τὰ τὴν πτώ­ση τοῦ Με­σο­λογ­γί­ου, με­τὰ τὸν θά­να­το τοῦ Κα­ρα­ϊ­σκά­κη καὶ τὴν ἐ­πα­κο­λου­θή­σα­σα κα­τα­στρο­φὴ τοῦ Φα­λή­ρου καὶ τὴν δι­ά­λυ­ση τοῦ στρα­το­πέ­δου τῶν Ἀ­θη­νῶν, ἡ κα­τά­στα­ση εἶ­χε φθά­σει στὸ ση­μεῖ­ο μη­δέν. Ἐ­κτὸς ἀ­πὸ τὸ Ναύ­πλι­ο καὶ κά­ποι­ες ἄλ­λες πό­λεις, ὁ­ρι­σμέ­να φρού­ρι­α, τῆς Μά­νης, τῆς πε­ρι­ο­χῆς τοῦ Ἰ­σθμοῦ καὶ τῶν νη­σι­ῶν, ἡ ὑ­πό­λοι­πη χώ­ρα κα­τε­χό­ταν ἀ­πὸ τὸν ἐ­χθρὸ ἢ βρι­σκό­ταν στὴν δι­ά­θε­ση αὐ­τοῦ. Ἡ πα­ρά­δο­ση τῆς Ἀ­κρο­πό­λε­ως τῶν Ἀ­θη­νῶν ἐ­ξέ­φρα­ζε συμ­βο­λι­κὰ τὴν δει­νὴ θέ­ση, στὴν ὁ­ποία­ εἶ­χε πε­ρι­έλ­θει ὁ Ἐθνι­κὸς ἀ­γώ­νας. Καὶ οἱ Αἰ­γύ­πτι­οι με­τέ­φε­ραν νέ­ες δυ­νά­μεις γι­ὰ τὸ τε­λει­ω­τι­κὸ χτύ­πη­μα.

του Παναγιώτη Ήφαιστου,

Για να κατανοηθεί η Ελληνική Επανάσταση του 1821 και η εξέλιξη και κατάληξή της, είναι αναγκαίο να ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι επί αιώνες, πέραν της πολιτικής κουλτούρας και των αυτεξούσιων-αυτόνομων αποφάσεών τους, τα Κοινά των Πόλεων, για να επιβιώσουν εθίστηκαν στις κάθε είδους συναλλαγές με υπέρτερες εξουσίες. Βασικά πάνω σε αυτό σκόνταψε ο Καποδίστριας και ίσως αυτό εκμεταλλεύτηκαν οι ξένοι, ιδιαίτερα οι Βρετανοί.

Διάσπαρτοι όπως ήταν οι Έλληνες –προγενέστερα έγιναν και κάποια αναπόφευκτα ίσως λάθη από διακεκριμένα μέλη της Διασποράς– δεν διέθεταν μια υψηλή εθνική στρατηγική του συνόλου των Πόλεων και της Διασποράς. Αν και όπως λέγεται «το δικαστήριο των εθνών είναι η Ιστορία», προσεκτική μελέτη του στρατηγικού περιβάλλοντος της εποχής δείχνει ότι η κακοτυχία των Ελλήνων δεν ήταν τυχαία.

Ο 18ος αιώνας ήταν βασικά το μεταίχμιο της κορύφωσης της αποικιοκρατίας και των εξισορροπητικών διενέξεων των μεγάλων δυνάμεων που έφερε η εξέγερση στο Παρίσι και ο Ναπολέων. Επιπρόσθετα, υπάρχει κάτι πολύ πιο σημαντικό, το οποίο δεν φαίνεται να λήφθηκε υπόψη από τους ηγέτες των επαναστατών και το οποίο ο Καποδίστριας στην συνέχεια προσπάθησε να το διαχειριστεί.

Η υπερδύναμη της εποχής και μεγάλη θαλασσοκράτειρα, η Βρετανία, ήλεγχε την περίμετρο της Ευρασίας (Ευρώπη, Βαλκάνια, Μέση Ανατολή, Ινδική Χερσόνησο μέχρι την Κίνα). Με το πανίσχυρο ναυτικό της κυριαρχούσε στις θάλασσες, έκανε ναυτικούς αποκλεισμούς της Ευρώπης και κυριολεκτικά απαγόρευε στις ηπειρωτικές δυνάμεις, κυρίως στην Ρωσία, να κατέβουν στα θερμά νερά. Αυτά, λοιπόν, είχαμε στο στρατηγικό επίπεδο όταν ξέσπασε η Ελληνική Επανάσταση.