Αρθρα
Η δολοφονία του Καποδίστρια, στέρησε από το ελληνικό κράτος την ανεξαρτησία του
Του Σωτήρη Δημητρίου
Ο Ι. Καποδίστριας φύσει ανήσυχος, δραστήριος, οραματιστής μιας ελεύθερης πατρίδας, οργανωτικός, διορατικός και πανέξυπνος, είχε ως στόχο την πλήρη απελευθέρωσή της Ελλάδας και την οργάνωση ενός σύγχρονου κράτους.
Διακριτικά, «σνόμπαρε» μεγαλύτερα αξιώματα στην Ρωσία μόνο και μόνο για να μπορεί από Ευρωπαϊκές χώρες να έχει μεγαλύτερη συνεισφορά στα Ελληνικά θέματα. Όπως τότε που κατάφερε να μεταπείσει τον Τσάρο, να μετατεθεί στην Ρωσική Πρεσβεία της Βιέννης, σε κατώτερη των προσόντων του θέση. Δεν ήθελε η πατρίδα, από εκεί που καταδυναστευόταν από τους Τούρκους και τους δικούς τους μπέηδες, μουσουλμάνους ή χριστιανούς, να συνεχίσει να καταδυναστεύεται από τους κοτζαμπάσηδες και άλλους Έλληνες αξιωματούχους όντας ελεύθερη.
Για αυτό δεν μπορούσε να εμπιστεύεται τους πάντες στο για πρώτη φορά στην ιστορία του ενιαίο νεοσύστατο ελληνικό κράτος, στο οποίο είχε κλήθηκε ως πρώτος κυβερνήτης.
Ήθελε να συνεχίσει και να περατώσει την οργάνωση του ελληνικού κράτους. Είχε απόλυτο δίκιο που δεν μπορούσε να εμπιστευτεί ανθρώπους οι οποίοι για πρώτη φορά μετείχαν σε ελεύθερο κράτος.
Η σχέση της οικογένειας του Ιωάννη Καποδίστρια με την εκκλησία υπήρξε στενή. Ο Κυβερνήτης συμβουλευόταν τον ηγούμενο της μονής Πλατυτέρας, Συμεών και είχε κάνει σημαντικές δωρεές σ’ αυτήν. Επίτροπος του Αγίου Νικολάου ντε Βέκια υπήρξε για ένα διάστημα ο πατέρας του Κυβερνήτη.
Στη μονή του Αγίου Λουκά στα Γουβιά έχουν θαφτεί οι δίδυμες αδερφές του Ιωάννη Καποδίστρια. Εκεί μόνασε μια από τις δύο αδερφές του. Όταν έγιναν καλόγριες η μια πήρε το όνομα «Ευφροσύνη» και αποσύρθηκε στη μονή της Υπεραγίας Θεοτόκου Λαμποβίτισσας ενώ η άλλη με το όνομα «Ευφημία» έμεινε στη μονή του Αγίου Λουκά.
Η λαϊκής τεχνοτροπίας εικόνα της Θεοτόκου (διαστ. 0,40 Χ 0,54), με αδρή την επτανησιακή επίδραση ανήκε στον πρώτο Κυβερνήτη της Ελλάδας, Ιωάννη Καποδίστρια
Την εικόνα αυτή, ο πλήρης πίστεως στο Θεό και την Παναγία Μητέρα Του Κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας είχε στο δωμάτιο του και όπως φαίνεται από την ιδιόχειρη επιγραφή, που σώζεται όπισθεν της εικόνας, στην Υπεραγία Θεοτόκο απευθυνόταν προσευχόμενος ο μαρτυρικός εθνικός ηγέτης κατά τις ώρες των περιστάσεων και κινδύνων, που συναντούσε στην προσπάθειά του να συστήση και να συγκρότηση, συν Θεώ, εκ θεμελίων το καινούργιο Ελληνικό Κράτος.
«Ο Καποδίστριας είχε έναν Κορίνθιο αξιωματικό, υπασπιστή, ο οποίος πήρε την εικόνα μετά τη δολοφονία του Κυβερνήτη και την δώρησε αργότερα στον Iερό Ναό του Πολιούχου Κορίνθου, Αποστόλου Παύλου. Εκεί υπήρχε η εικόνα μέχρις ότου παρελήφθη από τό Εκκλησιαστικό Μουσείο Κορίνθου και τοποθετήθηκε σε ειδική θέση σ’ αυτό».
Συντηρημένη μόλις, από ειδικό συντηρητή έργων τέχνης και αρχαιοτήτων, τυπώθηκε για πρώτη φορά και κυκλοφορεί πρός «διδαχήν» της πίστεως της αρετής και της ευσέβειας.
Στο πίσω μέρος της εικόνας υπάρχει ιδιόχειρο ικετευτικό επίγραμμα του Ιωάννη Καποδίστρια: «Γλυκοφιλούσα Μαριάμ τον Υιόν σου αίτησαι υπέρ εμού του δούλου σου Ιωάννου, βραβεύσαι, μετά σοφίας κυβερνάν τον ευσεβή λαόν σου και βασιλείας με Αυτού τυχείν δι’ έλεός Του. 1829»
iellada.gr
"Εκείνο που μας τιμά περισσότερο είναι να ζήσουμε στη μνήμη των ανθρώπων...". Αυτή ήταν η μεγαλύτερη επιθυμία του Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια, που δολοφονήθηκε άνανδρα σαν σήμερα, στις 27 Σεπτεμβρίου 1831. Και όπως φαίνεται, η μνήμη του παραμένει ακόμα ολοζώντανη.
Τουλάχιστον σ΄ εκείνους που πιστεύουν ότι η χώρα που υπήρξε ο πρώτος της Κυβερνήτης έχει ακόμα μέλλον, παρά τις πάμπολλες δυσκολίες και δοκιμασίες που αντιμετωπίζει.
Υπήρξε διορατικός διπλωμάτης, με ιδιαίτερα προσόντα, που μεσουράνησε για πολλά χρόνια στη διεθνή πολιτική σκηνή σε ταραγμένα χρόνια. Ευγενική φυσιογνωμία με υψηλό ήθος και αποφασιστικότητα, ταπεινός και ανιδιοτελής οραματιστής, που έθεσε εαυτόν στο βωμό της πατρίδας του προσφέροντας τεράστιο έργο σε ελάχιστο χρόνο, προσπαθώντας αποφασιστικά για να δημιουργήσει «κράτος από το χάος».
Έχοντας μάλιστα απέναντί του ισχυρές δυνάμεις, με «αδίστακτα συμφέροντα» (εν προκειμένω Γάλλοι και Άγγλοι), που ήθελαν από τότε την ερειπωμένη Ελλάδα ένα ασήμαντο βαλκανικό προτεκτοράτο, χωρίς εθνική ολοκλήρωση, χωρίς κοινωνική δικαιοσύνη.
