Αρθρα

Το όνομα του πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδας, του Ιωάννη Καποδίστρια, δόθηκε σε τμήμα κεντρικού πάρκου της Λωζάνης όπου βρίσκεται και η προτομή του, το Σάββατο 5 Ιουνίου σε μια συγκινητική τελετή στην οποία προσκεκλημένος ήταν ο Δήμαρχος Αθηναίων κ. Κώστας Μπακογιάννης.

Κάθε χρόνο στις 11 Φεβρουαρίου, ημερομηνία γεννήσεως του Ιωάννη Καποδίστρια, πραγματοποιείται τελετή κατάθεσης στεφάνων στην προτομή του εντός του πάρκου “Ouchy”. Φέτος, με αφορμή τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση, ο Δήμος Λωζάνης σε συνεργασία με ελληνικούς και φιλελληνικούς συλλόγους και με την υποστήριξη της ελληνικής Πρεσβείας και του Γενικού Προξενείου Γενεύης, αποφάσισε να προχωρήσει σε ονοματοδοσία του χώρου σε “allée Kapodistria”.

Ο κ. Κώστας Μπακογιάννης κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στην τελετή ονοματοδοσίας αναφέρθηκε στην σπουδαία προσωπικότητα του Ιωάννη Καποδίστρια, που με τη λαμπρότητα της σκέψης της και την καθαρότητα των πράξεών της συνέβαλε αποφασιστικά στην εξελικτική πορεία της χώρας μας.

“Η ζωή του αποτελεί ένα συναρπαστικό ταξίδι στην εποχή των μεγάλων ευρωπαϊκών επαναστάσεων και στην γενιά που ανέλαβε να οικοδομήσει μια καινούρια Ευρώπη, με νέες ιδέες, νέες αξίες και, σε πολλές περιπτώσεις, νέα σύνορα και άρα και νέες προκλήσεις”, τόνισε ο Δήμαρχος Αθηναίων προσθέτοντας ότι “για τους περισσότερους Έλληνες αποτελεί ένα ίνδαλμα, αντιπροσωπεύει ένα άπιαστο ιδεώδες και σύμβολο του καλύτερου εαυτού όλων μας. Ακόμα περισσότερο για όσους ασχολούνται με τα κοινά, οι αξίες του λειτουργούν σαν φάρος στις επίπονες στιγμές λήψης αποφάσεων που αγγίζουν τις ζωές πολλών ανθρώπων, στο κυνήγι της ισορροπίας ανάμεσα σε αμφίρροπες δυνάμεις που απειλούν τη βιωσιμότητα του κάθε εγχειρήματος.”

Η τελετή ονοματοδοσίας πραγματοποιήθηκε παρουσία του Δημάρχου Λωζάνης κ. Grégoire Junod, της Πρέσβειρας της Ελλάδας κ. Αικατερίνης Ξαγοράρη και της Δημάρχου Κέρκυρας Μερόπης Υδραίου, ενώ τον κ. Μπακογιάννη συνόδευσε ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Αθηναίων κ. Χρήστος Τεντόμας. Η τελετή αποτελεί μέρος των ευρύτερων εκδηλώσεων για τον Ιωάννη Καποδίστρια που θα πραγματοποιηθούν στην ελβετική πόλη έως τις 19 Ιουνίου (εκθέσεις, θεατρικές παραστάσεις κλπ).

 

Στο πλαίσιο της επίσκεψης του στην Γενεύη ο Δήμαρχος Αθηναίων πραγματοποίησε κατ’ ιδιαν συνάντηση και με τον Πρόεδρο της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής κ. Τόμας Μπαχ, θέτοντας τις βάσεις για την ανάπτυξη στενότερης συνεργασίας μεταξύ της πόλης των Αθηνών και της Επιτροπής.

hellasjournal.com

Εἰσαγωγὴ - Μετάφραση - Ἐπιμέλεια: Σάββας Ἠλιάδης, δάσκαλος

ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ

Ἡ παρακάτω ἐπιστολὴ εἶναι ἕνα κείμενο περιγραφῆς τῶν ἀρετῶν τοῦ Ἰωάννη, πλεγμένο ἀπὸ εὐγένεια, λεπτότητα, διάκριση, ἔκφραση εὐγνωμοσύνης, ἀλλὰ καὶ μὲ ταπείνωση καὶ ἄλλες ἐπὶ μέρους ἀρετές, δίχως νὰ παραβλάπτεται ἡ ἀλήθεια. Εἶναι ἀναγκαία ἡ προσεκτικὴ μελέτη της, διότι, πέρα ἀπὸ τὶς πληροφορίες περὶ τῶν χαρισμάτων τοῦ Ἰωάννη Καποδίστρια, παίρνει τὴν μορφὴ μαθήματος καὶ μὲ πολλὴ γλαφυρότητα καὶ ρεαλισμό, καταφεύγοντας ἐπανειλημμένως σὲ χωρία τῶν Ἁγίων Γραφῶν καὶ σὲ ρήσεις σοφῶν τῆς ἀρχαιότητας, καθίσταται πρότυπο ἐπιστολογραφίας στὸ εἶδος της.

Η «ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΕΙΣ ΤΑΣ ΙΔ΄ ΕΠΙΣΤΟΛΑΣ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤ. ΠΑΥΛΟΥ» ἔγινε ἀπὸ τὸν Ἅγιο Θεοφύλακτο Βουλγαρίας καὶ μεταφράστηκε ἀπό τὸν Ἅγιο Νικόδημο τὸν Ἁγιορείτη...

στὴν καθομιλουμένη τῆς ἐποχῆς ἐκείνης καὶ συμπληρώθηκε καὶ ἐμπλουτίστηκε ἀπὸ τὸν Ἅγιο μὲ ἐπιπλέον σημειώσεις. Ἡ πρώτη ἔκδοση τοῦ ἔργου ἔγινε τὸ 1819 στὴν Βενετία καί στὸ περίφημο τυπογραφεῖο τοῦ Νικολάου Γλυκὺ (1619-1693). Ἐπίσης τυπώθηκε μαζὶ καὶ τὸ βιβλίο τοῦ Ἁγίου «Κῆπος Χαρίτων». Συνέδραμαν πρὸς τὴν ἔκδοση οἱ ἅγιοι πατριάρχες Γρηγόριος ὁ Ε΄ καὶ Κύριλλος ΣΤ΄καὶ ὁ ἐξοχότατος κόμης κ.κ. Ἰωάννης Καποδίστριας, ὅπως καὶ ἄλλοι ζηλωτὲς κληρικοὶ καὶ λαϊκοί, ἀλλὰ μὲ τὴν ἰδιαίτερη ἐπιμέλεια καὶ φροντίδα τῶν ἱερομονάχων Στεφάνου καὶ Νεοφύτου, μαθητῶν τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου, οἱ ὁποῖοι ἐστάλησαν σὲ ὅλους τούς εὔπορους φιλοπάτριδες καὶ φιλόχριστους, μὲ ἐντολὴ τῆς ἐν τῷ Ἁγίῳ Ὄρει Ἱερᾶς Συνάξεως τῶν ὀσιοτάτων πατέρων, ἐφοδιασμένοι καὶ μὲ πατριαρχικὲς ἐπιστολές, γιὰ νὰ συγκεντρώσουν τὰ ἀνάλογα ποσὰ πρὸς ἔκδοση τοῦ ἔργου.

battle-navarino.jpg

 

Η Ναυμαχία του Ναυαρίνου (08/10/1827) έχει καταστεί σχεδόν κλισέ να συνοδεύεται με τη φράση πως «η Ελλάδα χρωστάει την ελευθερία της στις ξένες δυνάμεις».

Αυτή η αφήγηση θέλει την Επανάσταση να πνέει τα λοίσθιά της στα μέσα του 1827, την Πελοπόννησο να είναι υπό τον σχεδόν απόλυτο έλεγχο του Ιμπραήμ και τις μεγάλες δυνάμεις (Βρετανία-Γαλλία-Ρωσία) να επεμβαίνουν ως “τρίτος παίκτης” και με την καταστροφή του τουρκοαιγυπτιακού στόλου να φέρνουν… τούμπα το αποτέλεσμα. Από την τελική καταστολή της εξέγερσης από τους Οθωμανούς, καταλήγουμε στη δημιουργία ανεξάρτητου ελληνικού κράτους.

Αυτή η αφηγηματική σύνθεση, που θέλει την Ελλάδα να οφείλει την ελευθερία της στις ξένες δυνάμεις, ούσα ανήμπορη να τα καταφέρει μόνη της, στηρίζεται σε 3+1 ιστορικούς μύθους. Η αλήθεια είναι διαφορετική.

Α). Η παρέμβαση των τριών αυτών μεγάλων δυνάμεων υπήρξε στη σύλληψή της και στις προθέσεις τους οτιδήποτε εκτός από φιλελληνική.

Στόχοι των κυβερνήσεών τους με την Συνθήκη του Λονδίνου (06/07/1827) και την αναγνώριση αυτόνομου ελληνικού κράτους ήταν:
α) Καταστολή της πειρατείας που διεξήγαγαν οι Έλληνες στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, που είχε ρημάξει τους εμπορικούς διαύλους.
β) Αποτροπή ενός Ρωσοτουρκικού πολέμου. Η Ρωσία τον επεδίωκε και η υπεράσπιση των “ομόδοξων Ελλήνων από τις σφαγές των Τούρκων” ήταν η αφορμή που την εξυπηρετούσε άριστα. Αντιθέτως, Βρετανία και Γαλλία στόχευαν σε αποτροπή μιας τέτοιας σύγκρουσης, καθώς ήταν βέβαιο πως θα έβγαζε νικήτρια -και, κυρίως, εδαφικά κερδισμένη- τη Ρωσία.
γ) Κατευνασμός της εγχώριας κοινής γνώμης. Ο φιλελληνισμός μπορεί να μην διακατείχε τους κυβερνώντες των μεγάλων δυνάμεων, ωστόσο είχε συνεπάρει τους απλούς πολίτες των αυτοκρατοριών και μάλιστα ήταν ακόμη εντονότερος μετά την πτώση του Μεσολογγίου, τον Απρίλιο του προηγούμενου έτους.

 Ο Ι. Καποδίστριας φύσει ανήσυχος, δραστήριος, οραματιστής μιας ελεύθερης πατρίδας, οργανωτικός, διορατικός και πανέξυπνος, είχε ως στόχο την πλήρη απελευθέρωσή της Ελλάδας και την οργάνωση ενός σύγχρονου κράτους.
Του Σωτήρη Λ. Δημητρίου

Διακριτικά, «σνόμπαρε» μεγαλύτερα αξιώματα στην Ρωσία μόνο και μόνο για να μπορεί από Ευρωπαϊκές χώρες να έχει μεγαλύτερη συνεισφορά στα Ελληνικά θέματα. Όπως τότε που κατάφερε να μεταπείσει τον Τσάρο, να μετατεθεί στην Ρωσική Πρεσβεία της Βιέννης, σε κατώτερη των προσόντων του θέση. Δεν ήθελε η πατρίδα, από εκεί που καταδυναστευόταν από τους Τούρκους και τους δικούς τους μπέηδες, μουσουλμάνους ή χριστιανούς, να συνεχίσει να καταδυναστεύεται από τους κοτζαμπάσηδες και άλλους Έλληνες αξιωματούχους όντας ελεύθερη. Για αυτό δεν μπορούσε να εμπιστεύεται τους πάντες στο για πρώτη φορά στην ιστορία του ενιαίο νεοσύστατο ελληνικό κράτος, στο οποίο κλήθηκε ως πρώτος κυβερνήτης.

  1. Με τη δολοφονία του, σκότωσαν και την ανεξαρτησία της Ελλάδας
  2. Οι τέκτονες και η Φιλική Εταιρεία. Εμμ. Ξάνθος και Παν. Καραγιάννης
  3. Οι δίδυμες αδελφές του Καποδίστρια και η Μονή Αγίου Λουκά όπου έγιναν μοναχές
  4. Παναγία η «Γλυκοφιλούσα»: Η αγαπημένη εικόνα του Ιωάννη Καποδίστρια

ndesigns-web-logo.png