Η καταγωγή του ήταν απο το Λουτρό Αιτωλοακαρνανίας (1793-1848). Από την αρχή τής Επανάστασης ακολούθησε τον οπλαρχηγό Γώγο Μπακόλα, και έδρασε στην περιοχή τής Ρούμελης. Το 1825, ανέλαβε από κοινού με τα αδέλφια του, μέχρι την άφιξη του Καποδίστρια(1828), τη διοίκηση του Ιτς Καλαί στο Ναύπλιο, ως αντιστάθμισμα της κατοχής τού Παλαμηδίου από τον Θεοδωράκη Γρίβα. Όταν συγκροτήθηκαν οι χιλιαρχίες, έγινε διοικητής τής Γ' Χιλιαρχίας και συνεργάστηκε με τον αρχιστράτηγο Τσώρτς στην ανάκτηση της δυτικής Ελλάδας. Πήρε μέρος στις επιχειρήσεις του Αυγουστίνου Καποδίστρια στο Αντίρριο και του Δημ. Υψηλάντη στη Θήβα. Στην Αράχοβα Κραβάρων διακρίθηκε, αποκρούοντας τους Αλβανούς που είχε στείλει ο Κιουταχής, για να χτυπήσουν τους πολιορκητές τού Επάχτου. Στη μάχη της Πέτρας Βοιωτίας κυριολεκτικά θριάμβευσε.

Μετά την απελευθέρωση έλαβε τον βαθμό τού αξιωματικού στη Φάλαγγα, αργότερα έγινε αρχηγός τού στρατού στη Στερεά και το 1843 εξελέγη πληρεξούσιος στην Εθνοσυνέλευση. Δολοφονήθηκε, το 1848, όταν καταδιώκοντας ομάδα ληστοσυμμοριτών, έπεσε σε ενέδρα.