Μετά το συνέδριο της Βιέννης έρχεται στο Παρίσι. Με πολλή προσωπική εργασία και μεγάλο κόπο επέτυχε να καταψηφιστούν οι προτάσεις Αυστρίας και Αγγλίας για το διαμελισμό της Γαλλίας. Ακόμη επέτυχε να μην αποσπασθούν Γαλλικά εδάφη και να δοθούν στους συμμάχους, όπως επίσης συνέβαλε στην ισχυροποίηση της πολιτικής υποστάσεως της χώρας, με το να βοηθήσει τον Βασιλιά της Λουδοβίκο ΙΗ’ να παραμείνει αρχηγός του κράτους.
Την παραμονή της αναχώρησής του από το Παρίσι ο Αυτοκράτορας Αλέξανδρος τον κάλεσε στο γραφείο του. «Ήτο η ενάτη ώρα της εσπέρας. Ο Αυτοκράτωρ μοι εξέφρασε την ευχαρίστησιν και ικανοποίησιν του εκ της επιτυχίας μεθ’ ης εξεπλήρουν τας διαταγάς του. Μοι εδήλωσεν οτι αποφάσιζε να με κρατήσει εις το εξής πλησίον του, ότι θα με διώριζεν υπουργόν του επί των εξωτερικών υποθέσεων και ότι εν τη ιδιότητι ταύτη... ώφειλον να απέλθω εις την Πετρούπολιν, ίνα διοργανώσω εκεί την υπηρεσίαν του υπουργείου τούτου...»
Στο Παρίσι δεν ξέχασε την αγαπημένη του πατρίδα, αλλά έδωσε μεγάλη μάχη για την ανεξαρτησία των Ιονίων Νήσων. Κατάλαβε όμως ότι η πλήρης ανεξαρτησία ήταν αδύνατη γιατί οι Άγγλοι ήθελαν την απόλυτη κυριαρχία επί των Επτανήσων. Μόνο με την προστασία μιας ξένης δύναμης θα μπορούσε να υπογραφεί μία τέτοια συνθήκη. Τελικά, οι Άγγλοι επείσθησαν να υπογράψουν στις 5 Νοεμβρίου 1815 τη συνθήκη για τα Επτάνησα. Τα Ιόνια Νησιά ήταν πλέον ανεξάρτητο κράτος με την επωνυμία «Ηνωμένοι Πολιτείαι των Ιονίων Νήσων» υπό την προστασία της Αγγλίας. Ο ίδιος γράφει: «Είναι η πρώτη πράξις που υπέγραψα ως Πληρεξούσιος (υπουργός των Εξωτερικών της Ρωσίας) και μου είναι ευχάριστο να γνωρίζω ότι αυτή αφορά εις τα συμφέροντα της πατρίου γής».
Στις 26 Νοεμβρίου 1815 αναχώρησε για την Πετρούπολη.
