ΛΟΓΟΣ

Του Κ.Μιχαήλ Μαρκοπολίτου Πληρεξουσίου Νάξου

Εκφωνηθείς εἰς τήν προκαταρκτικήν συνεδρίασιν, ὅτε ἔγεινεν ἡ τελετή τοῦ ὅρκου.

 

Ματαιότης ματαιοτήτων τά πάντα ματαιότης! Σολομῶν ὁ Προφητάναξ.

 

Αὐτός ὁ πολύς καί μέγας καί θαυμάσιος Σολομῶν,αὐτός ὅστις ὑπερέβη ὅλους τούς συγχρόνους του, προγενέστερους καί μεταγενέστερους κατά τε τήν σοφίαν,σύνεσιν,δικαιοσύνην, δόξαν,πλοῦτον καί πᾶσαν τήν ἐπίγειον εὐδαιμονίαν,αὐτός ὅστις ἦτον ἐνταυτῲ βασιλεύς καί προφήτης, ὅστις ὠκοδόμησε τόν περιβόητον σολομώντειον ναόν, αὐτός ὅστις ἐξέτεινε τά ὅρια τοῦ πατρῷου αὑτοῦ Δαβιτικοῦ βασιλείου ἀπό τά παράλια τῆς Φοινίκης μέχρι τοῦ Ἐφράτου Ποταμοῦ, αὐτός ὅστις ἐπί τῶν εὐτυχῶν ἡμερῶν του διά τῆς μεγάλης αὑτοῦ σοφίας, συνέσεως καί δικαιοσύνης, κατώρθωσε νά βασιλεύη ἤ ειρήνη εἰς τάς ὁδούς καί τρίβους τῆς Ἱερουσαλήμ καί πάσης παλαιστήνης,ὡσεί λίθοι, κατά τήν Θείαν γραφήν,αὐτός ὅστις εἰσήγαγεν, ἑρύθμισε καί ἑκανόνισε τήν βασιλικήν τάξιν καί παράταξιν εἰς τάς Βασιλείους αὑλάς,αὑτός ὅστις διά τῶν βασιλοπρεπῶν αὑτοῦ πλεονεκτημάτων ἐκίνησεν εἰς θαυμασμόν πάντας τούς ἐνοικοῦντας τήν γῆν, καί θαυμάζεται ἄχρι τῆς σήμερον παρά πάντων τῶν Ἀσιατικῶν Ἐθνῶν,ὅστις διά τῆς μεγάλης φήμης τοῦ ἐνδόξου αὑτοῦ ὀνόματος, διασπαρείσης εἰς τά πέρατα τῆς γῆς ἀπέσπασε τήν ψυχήν καί καρδίαν τῆς Σαββᾶ βασιλίσσης τῶν Αἰθιόπων, καί διατρέξασα αὕτη τοσούτον διεξοδικόν καί πολύμοχθον δρόμον, ἦλθεν εἰς Ἱερουσαλήμ, ἵνα ὄψεται ὀφθαλμοφανῶς τήν δόξαν αὐτοῦ καί σοφίαν, ἅς εἶδε καί ἐθαύμασεν, αὐτός,ὅστις τέλος πάντων καί ἐν εὐαγγελίοις θαυμάζεται διά πᾶσαν αὑτοῦ τήν δόξαν παρά τοῦ θεανθρώπου Ἰησοῦ, ὅτε εἶπε πρός τούς μαθητάς του «καταμάθετε τά κρίνα τοῦ ἀγροῦ πῶς αὐξάνει, οὐ κοπιᾶ ούδέ νήθει, ἐγώ δέ λέγω ἡμῖν, ὅτι οὐδέ Σολομῶν ἐν πάση τῆ δόξη αὑτοῦ περιεβάλλετο ὡς ἕν τούτων.»

 

 

 

Ἐν μιᾶ τῶν ἡμερῶν καθεζόμενος οὖτος ἑπί θρόνου ὑψηλοῦ καί ἐπηρμένου, περικλυκωμένος ἀπό ὅλην τήν βασίλειον αὑτοῦ δόξαν,ἀπό ὅλους τούς Μεγιστάνας Αὐλικούς καί ἀξιωματικούς του, καί εὔθυμος κατά πάντα διά τήν ἐπίγειον αὐτήν εὐδαιμονίαν του, ἐπιβλέψας μ’ ὅλα ταῦτα περί την γῆν, κατεῖδε καί κατενόησεν, ὄχι μἐ ὄμμα βασιλικόν, ἀλλά μέ φιλοσοφικόν, τό ἐπίκαιρον και φθαρτόν τοῦ παρόντος βίου, καί το πρόσκαιρον καί μάταιον τοῦδε τοῦ κόσμου, καί ἐλθών εἰς συναίσθησιν, καί δακρυρροήσας, ἐξεφώνησε μετά στεναγμῶν αὐτήν την ἀναντιρρητον ἀλήθειαν «Ματαιότης ματαιοτήτων τά πάντα ματαιότης». Ἀλήθεια τρανῶς ὁμολογουμένη παρά τῆς φύσεως εἰς ὅλους τούς αἰῶνας.

Δέν τόν ἐθανάτωσεν ἡ μήτηρ αὐτοῦ Ἑλλάς, ἀλλά λύκοι αἱμοβόροι καί σαρκοφάγοι, κύνες λυσσῶντες καί ἐθνοφάγοι, οἵτινες ἔζων πρό τῆς ἐλεύσεως αὐτοῦ τοῦ φιλοστόργου ἡμῶν πατρός καί καλοῦ ποιμένος

Τί γαρ ἄλλο ματαιότερον τοῦ παρόντος κόσμου; Ποῦ οἱ μετά τόν Ἀδἀμ μέχρι Νῶε ἐπιζήσαντες Μαθουσάλαι καί Γίγαντες ἐννεακόσια ἐννενήκοντα ἔτη; Ποῦ οἱ μετά τόν Νῶε μέχρι Ἀβραάμ της Βαβυλῶνος Πυργοποιΐας καί τοῦ Πύργου τῆς Χαλάνης οἰκοδόμοι; Ποῦ οἱ μετά τόν Δαβίδ μέχρι Ἰωσήφ τοῦ βασιλέως βασιλεῖς καί θεοπάτορες;Ποῦ τα ἀρχαῖα σοφά ἐθνη, Χαλδαῖοι τε καί Ἀσσύριοι;Ποῦ οἱ Αἰγύπτιοι και Φοίνικες, οἵτινες μετέφεραν τά φῶτα τῆς σοφίας εἰς τήν Ἑλλάδα; Ποῦ τά μεγάλα καί κραταιά βασίλεια τῶν Μήδων,Περσῶν, καί Πάρθων; Ποῦ αἱ μαχιμώτατοι καί φιλελεύθεραι Δημοκρατίαι ἐπί τῆς Ελλάδος τῶν Αθηναίων, Σπαρτιατών, Κορινθίων καί Θηβαίων, αἵτινες ὑπήρξαν ὁ τρόμος τοῦ Δεσποτισμοῦ τῆς Ασίας; Ποῦ ἡ τροπαιοῦχος Βασιλεία τῶν Μακεδόνων ἐπί Αλεξάνδρου τοῦ μεγάλου και διαδόχων του; Ποῦ τά ἔνδοξα καί ἰσχυρά βασίλεια τῶν Μηθρυδατῶν εἰς τόν Πόντον, τῶν Σελευκιδῶν εἰς την Συρίαν καί τῶν Πτολεμέων εἰς τήν Αἴγυπτον;Ποῦ ἡ παγκόσμιος βασιλεία τῶν Ρωμαίων, οἵτινες κατεκτήσαντο τήν οἰκουμένην ὀλόκληρον; Ποῦ ἡ τοῦ Ἀνατολικοῦ βασιλείου τῆς Κωνσταντινουπόλεως Αύτοκράτορες ἀπό Κωνσταντίνου τοῦ Μεγάλου μέχρι Κωνσταντίνου τοῦ Παλαιολόγου;Ταῦτα πάντα ἐξηφάνισται. Μόνη ἡ αρετή εἶναι ἀκήρατος, ἄφθαρτος, αἰώνιος καί ἀθάνατος.

 

elia

 

Διά τοῦτο ἐν γένει ὅλοι οἱ ἐνάρετοι ἄνδρες ὅσοι εὐηργέτησαν τήν ἀνθρωπότητα διά ἐνδόξων ἀγαθοεργημάτων, καί ἔσωσαν ἔθνη καί λαούς εἰς δεινάς περιστάσεις, ἀπεθανατίσθησαν, καί ἄφησαν δόξαν αἰώνιον καί εὔκλειαν. Εἷς ἐξ αὐτῶν τῶν ἐναρέτων καί μεγάλων ἀνδρῶν, τῶν εὐεργετῶν τῆς ἀνθρωπότητος,τῶν ἐθνοσωστῶν καί λαοσωστῶν ὑπήρξεν ὁ τετραυματισμένος καί καταιματωμένος ὑπό τῆς ἀχαρίστου ἀνθρωπότητος Κόμης Ι.Α. ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ, ὁ κατά πάντα ἐφάμιλλος καί ισοστάσιος μέ ὅλους τούς Ἥρωας τῆς ἀρχαιότητος, τούς Σόλωνας, Λυκούργους, Μιλτιάδας, Λεωνίδας, Θεμιστοκλεῖς, Ἀριστείδας, Περικλεῖς, Κίμωνας, Τιμολέοντας καί Ἐπαμεινώνδας, ὁ εὐεργέτης καί σωτήρ τῆς Ἑλλάδος, ὁ ἄλλος Μωϋσῆς τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ, κατά τάς μεγαλουργίαν θεόπεμπτος καί οὐρανόμεμπτος, ὁ ἄλλος Σολομῶν κατά τήν σοφίαν, σύνεσιν καί δικαιοσύνην. Ἀλλά ποία γλῶσσα Δημοσθενική καί ὁμηρικός κάλαμος δύναται νά ἐξυφάνη καί νά πλέξη στεφάνους ἐγκωμίων εἰς τοιαύτην ὑπερέξοχον καί ἱεράν κεφαλήν, τήν ὁποίαν κατεκόσμησαν ἐπαξίως μέ ὅλα τά σύμβολα καί παράσημα τῆς τιμῆς καί δόξης οἱ Σεβαστοί Αὐτοκράτορες Μονάρχαι καί Ἡγεμόνες τῆς σοφῆς Εὐρώπης, κατ’ ἐξαίρετον δέ λόγον οἱ μεγαλειότατοι καί Σεβαστοί Αὐτοκράτορες τοῦ ἀηττήτου Ρωσσικοῦ Κράτους, διά τάς μεγάλας καί πιστάς ἐκδουλεύσεις του πρός τήν ἀπέραντον Ρωσσικήν Ἐπικράτειαν. Σιγῇ τιμάσθωσαν τοῦ Ἤρωος τά ὑπερέξοχα προτερήματα, μεγαλουργήματα καί ἀγαθοεργήματα, ὡς Ἡλίου φανώτερα καί τῆς πᾶσι γνωστά· τοῦτο μόνον τολμῶ νά ἐκφωνήσω ἐνώπιον τοῦ ἔθνους μου καί παντός τοῦ φωτισμένου κόσμου, ὅτι μετά τήν πτῶσιν τοῦ Ἀνατολικοῦ Βασιλείου τῆς Κωνσταντινουπόλεως οὐδείς ἄλλος Ἕλλην ἔφθασεν εἰς τοσοῦτον ὕψος τιμῆς καί δόξης, οὐδέ διέλαμψεν, ὡς ὁ ἀθάνατος Κόμης Καποδίστριας, καί εἰς ποίαν μάλιστα ἐποχήν; Εἰς αὐτήν τοῦ δεκάτου ἐννάτου φωτισμένου αἰῶνος, καθ’ἥν, διαδοθέντων τῶν φώτων τῆς σοφίας ἐπί τῶν δύο ἡμισφαιρίων, καί καλλιεργηθέντων ἐπί τό τελειότερον τῶν τεχνῶν καί ἐπιστημῶν, ἀνεδείχθησαν οἱ μεγάλοι πολιτικοί νόες· ἀλλ’ ὡς φαίνεται αἰῶνας ὁλοκλήρους χρειάζεται ἡ φύσις διά νά ἀναδείξῃ ἕνα μέγαν ἄνθρωπον, καί τοιοῦτος ὑπῆρξεν ὁ Καποδίστριας. Οἱ διπλωματικοί περιεπλανῶντο πρό αὐτοῦ ἐντός λαβυρίνθου, καί ἦν ἀδύνατον νά ἐξέλθουν ἐκεῖθεν. Φθάνει οὗτος ὁ μέγας ἄνθρωπος, αἴρει τήν στέγην τοῦ λαβυρίνθου, δίδει τήν δίοδον εἰς τάς ἡλιακάς ἀκτῖνας καί κατέστησεν αὐτούς Λιγγεῖς. Θάνατος ὅμως ὑπῆρξεν ἡ ἀμοιβή εἰς αὐτόν ὑπό τῆς ἀχαρίστου ἀνθρωπότητος. Τό μόνον ἔγκλημα αὐτοῦ ὑπῆρξε τό μέγα πνεῦμα καί τά ἔνδοξα κατορθώματα, ὥστε εἰς τό ἑξῆς εἶναι ἀπορούμενον, ἄν ἡ Ἑλλάς πρέπῃ νά ἐναβρύνεται, ὅτι ἐγέννησε τοιοῦτον ἄνδρα, ἤ νά ταπεινοῦται, διότι τόν ἐθανάτωσε.

 

Πλήν τί λέγω! μή γένοιτο! Δέν τόν ἐθανάτωσεν ἡ μήτηρ αὐτοῦ Ἑλλάς, ἀλλά λύκοι αἱμοβόροι καί σαρκοφάγοι, κύνες λυσσῶντες καί ἐθνοφάγοι, οἵτινες ἔζων πρό τῆς ἐλεύσεως αὐτοῦ τοῦ φιλοστόργου ἡμῶν πατρός καί καλοῦ ποιμένος, οὐχί μέ τό γάλα τῶν λογικῶν προβάτων, ἀλλά μέ τό αἷμα καί τάς σάρκας αὐτῶν, εἶπον ἐν ἑαυτοῖς «πατάξωμεν τόν ποιμένα καί διασκορπισθήσονται τά πρόβατα» ὡς πάλαι ποτέ εἶπον οἱ μιαιφόνοι ἀρχιερεῖς καί πρεσβύτεροι τοῦ ἀγνώμονος Ἰουδαϊκοῦ λαοῦ, κατά τοῦ ἀληθοῦς ποιμένος θεανθρώπου Ἰησοῦ. Ἡπατήθητε ὅμως οἱ ἀντάρται καί πατροκτόνοι, οἱ ἄνδρες τῶν αἱμάτων.

Αἰωνία σου ἡ μνἠμη καί ἀθάνατον τό ὄνομα, ἀείμνηστε καί ἀοίδιμε Κυβερνῆτα, εὐεργέτα καί σῶτερ τῆς Ἑλλάδας.

Ὁ Κόμης Καποδίστριας ὁ Κυβερνήτης, εὐεργέτης καί σωτήρ τῆς Ἑλλάδος δέν ἀπέθανεν, ἀλλά ζῇ, εἶναι ἀθάνατος, καί θέλει ἐπιζήσει εἰς αἰῶνας αἰώνων, χαίρεται δέ δόξαν ἀμάραντον καί ἐπί γῆς καί ἐν οὐρανοῖς, καί παρίσταται λαμπροφορῶν καί ἐξαστράπτων ἐνώπιον τοῦ θρόνου τῆς τρισηλίου θεότητος, καθότι ἐστάθη τό ἀρχέτυπον πασῶν ἀρετῶν ἠθικῶν καί πολιτικῶν, ἀκριβῆς φύλαξ τῶν θείων ἐντολῶν, καί τῆς κατακοσμούσης τούς Ἡγεμόνας καί Ἀρχηγούς τῶν ἐθνῶν δικαιοσύνης καί ἐπιεικείας. Οὐαί καί ἀλλοίμονον εἰς ὅλους ἐσᾶς τούς βιοθανεῖς καί τρισαθλίους φονεῖς καί συνωμότας κατά τοῦ αἵματος τοῦ δικαίου τούτου, διότι θέλετε ἐπισπάσει εἰς τόν ἑαυτόν σας καί τάς οἰκογενείας σας τήν ὀργήν τοῦ ὑψίστου, τήν ἀγανάκτησιν τῶν τριῶν Συμμάχων Δυνάμεων καί ὅλων τῶν Ἡγεμόνων τοῦ φωτισμένου κόσμου, ὡς δολοφονήσαντες ἀρχηγόν καί σωτῆρα ἔθνους, τήν δίκην τῶν νόμων, τήν κατάραν, τό μῖσος, καί τήν καταφρόνησιν ὁλοκλήρου τοῦ Ἑλληνικοῦ ἔθνους, καί τῶν ἐπερχομένων γενεῶν.

 

 

Σύ δέ πατρίς Ἑλλάς, μετά τῶν γνησίων τέκνων σου εὐγνωμονοῦσα πρός τόν σωτῆρα σου πρέπει νά ἀναγείρης μνημεῖα ἀθανάτου δόξης, καί στήσης ἀνδριάντας σύμβολα τῶν πρός σέ ἀγαθοεργημάτων του καἰ τεκμήριον τῆς πρός αὐτόν χρεωστουμένης εύγνωμοσύνης τῶν τέκνων σου, καί ἵνα ἐξαλείψης την ὁποίαν σοῦ προσῆψαν αἰσχύνην οἱ υἱοί τῆς ἀπειθείας καί ἀπωλείας, οἱ ἀνάξιοι τοῦ Ἑλληνικοῦ ὀνόματος. Καί τό Ἑλληνικόν Ἕθνος γνωρίζον την ὀρφάνευσίν του καί την ἐξ αὐτῆς ἀξιοθρήνητον κατάστασίν του, δια την ἰδίαν αὑτοῦ ἀσφάλειαν καί συντήρησιν χρεωστεῖ να σώζη τό προσῆκον σέβας, εὐπειθείαν, ὑποταγήν καί ὅλην αὑτοῦ την ἀφοσίωσιν πρός την καθεστῶσαν Κυβέρνησιν καί εὐγνωμονοῦν να δέεται ἐκτενῶς πρός τόν Ὕψιστον ὑπέρ τῆς άκλονήτου διαμονῆς καί ένισχύσεως τῶν τριῶν μεγάλων Συμμάχων καί προστάτιδων τῆς Ἑλλάδος Σεβαστῶν Δυνάμεων ὅπως δια τῆς κραταιᾶς αὐτῶν προστασίας ἀπολαύση την τελείαν αὑτοῦ εὐτυχῆ ἀποκατάστασιν. Αι δέ ἐνεστῶσαι καί ἐπερχόμεναι γενεαί εὐγνωμονοῦσαι, ὀφείλουσι να εὐφημῶσι και μακαρίζωσιν εἰς αἰῶνας ἀτελευτήτους τό ἔνδοξον καί ἀθάνατον ὄνομα τοῦ μεγαλοφυοῦς, μεγαλόνοος καί μεγαλοπράγμανος, εὐεργέτου καί σωτῆρος τῶν Ἑλλήνων Κόμητος Ι.Α. Καποδίστρια.

 

Αἰωνία σου ἡ μνἠμη καί ἀθάνατον τό ὄνομα, ἀείμνηστε καί ἀοίδιμε Κυβερνῆτα, εὐεργέτα καί σῶτερ τῆς Ἑλλάδας.

teleiwma