Το βιβλίο "Ιωάννης Καποδίστριας: Ζητιάνος για την Ελλάδα" της συγγραφέως Δαμιανίδου Δέσποινας είναι απόρροια και γέννημα τεσσάρων συνισταμένων: θαυμασμός,δικαιοσύνη, αλήθεια, ευγνωμοσύνη.
Θαυμασμός διότι με πρωτοφανή ανιδιοτέλεια, που δεν συναντάς στην πολιτική, ο Ιωάννης Καποδίστριας όχι μόνο δεν δέχθηκε μισθό, αλλά και την περιουσία του έδωσε στην Ελλάδα. Αδιαφόρησε για την προσωπική του ευτυχία. Μπορούσε να παραμείνει ως υπουργός εξωτερικών της Ρωσίας που ήταν η υπερδύναμη της εποχής του. Είχε τη δυνατότητα να κάνει έναν αξιοζήλευτο γάμο. Ωστόσο τίποτε δεν τον δελέασε από το να ακολουθήσει μια σταυρική ζωή και να αφιερώσει όλη του την ικμάδα, τις γνώσεις, τα χρήματά του, την ευφυία του για τους αγαπημένους του Έλληνες και τα μικρά Ελληνόπουλα.
Διότι ύψωσε με θάρρος το ανάστημά του με ευγένεια, αλλά και με σταθερότητα ανυποχώρητα απέναντι στους ισχυρούς της γης.
Διότι αν και παρέλαβε καμένη γη δεν απελπίστηκε αλλά ρίχτηκε με πείσμα, αισιοδοξία για να βάλει ισχυρά θεμέλια. Κανενός επερχόμενου πολιτικού το έργο δεν συγκρίνεται τόσο στο εύρος όσο και στην ποιότητα και στο χρόνο που τα κατάφερε ( μόλις 3,5 χρόνια)
Δικαιοσύνη, διότι απαντά σ' αυτούς που με μίσος και κακεντρέχεια ρίχνουν λάσπη σε μια τόσο φωτεινή μορφή.
Αλήθεια, γιατί όλο το βιβλίο δομήθηκε κυρίως πάνω σε πληροφορίες από πρωτογενείς πηγές της εποχής του Κυβερνήτη.
Ευγνωμοσύνη γιατί κάποιοι πρέπει να μη λησμονούμε και να παραδίδουμε στις επόμενες γενιές πρότυπα θυσίας και αυταπάρνησης, σύνεσης, που θα βοηθούν να κρίνουμε και να επιλέγουμε εκείνους τους πολιτικούς που θα οδηγήσουν την χώρα στην ευημερία και στη δημοκρατία.
Το βιβλίο σχετικά μικρό, θυμίζει ιστορικό μυθιστόρημα. Συνδυάζει την απλότητα και την επιστημονικότητα και διαβάζεται ευχάριστα . Ικανοποιεί τόσο τον απλό αναγνώστη, όσο και τον απαιτητικό. Κι αυτό γιατί ενώ είναι γραμμένο απλά, είναι συγχρόνως και γλαφυρό,. Είναι πειστικό γιατί βασίζεται σε πολυάριθμη βιβλιογραφία, σε προσωπική έρευνα της συγγραφέως σε προσεγγίσιμες αυθεντικές πηγές και πείθει με τα αντικειμενικά επιχειρήματά του..
