Ξέρω κάποιο κατσικάκι,
ποὺ εἶναι πεταχτό,
καὶ ἔχει στὸ λαιμὸ στολίδια
και ἕνα φὑλαχτό.
Ξέρω κάποιο κατσικάκι,
ποὺ εἶναι μιὰ χαρά,
καὶ ὅταν βλέπῃ τὴ μαμά του,
παίζει τὴν οὐρά.
Ξέρω κάποιο κατσικάκι,
ποὺ εἶναι τόσο δά,
καὶ στὸ πράσινο χορτάρι
θέλει νὰ πηδᾷ.
Ξέρω κάποιο κατσικάκι,
μὰ πολὺ ζωηρό,
ποὺ ἔμαθε τρελὰ παιγνίδια
καὶ τρελὸ χορό.
Ζαχαρίας Παπαντωνίου
Πηγή : Αναγνωστικό Β' Δημοτικού 1963
