Ζευγαρωμένα, ταιριαστὰ
τὰ βόδια στὸ ζυγό,
μέσ’ στὰ βαθιὰ τὰ μάτια τους
τὴ συλλογή τους κρύβουν.
Καὶ στὸ χωράφι τ ἄσκαφτο
σέρνουν μὲ βῆμα ἀργό,
σέρνουν τὸ ἀλέτρι πίσω τους
καὶ κάπου κάπου σκύβουν.
Τὸ ὑνὶ χαράζει ἀκούραστα
τ’ αὐλάκι τὸ βαθύ,
ξεσκάβοντας. τινάζοντας
τὴν πέτρα, τὸ κοτρώνι.
Κι ὁ ζευγολάτης ἄφωνος
τ’ ἀλέτρι ἀκολουθεῖ
καὶ μὲ βουκέντρα σουβλερὴ
τὰ βόδια του κεντρώνει.
Ευλογημένο τρεῖς φορὲς
τ’ ἀλέτρι τὸ βαρύ !
Εὐλογημένα τρεῖς φορὲς
τὰ βόδια, ὁ ζευγολάτης!
Κι εὐλογημένη τρεῖς φορὲς
ἡ γῆ πού, καρπερή,μὲ δίχως
βαρυγκόμησι.
μᾶς δίνει τὰ καλά της!
Ἰωάννης Πολέμης
Πηγή : Αναγνωστικό Β' Δημοτικού 1963
